Zatoka Gdańska (Zatoka Gdańska) to zatoka w południowo-wschodniej części Morza Bałtyckiego, pomiędzy Polską a Rosją. Średnia głębokość wynosi około 50 m, a maksymalna 118 m. Przejrzystość wody waha się od 8 do 16 m w zależności od pory roku. Zasolenie zatoki waha się między 7 a 8 promili. Podczas silnych sztormów zdarzają się fale o wysokości ponad 9 m.
W Zatoce Gdańskiej znajdują się największe polskie porty: Gdańsk i Gdynia. W drugiej połowie XX wieku rybołówstwo przybrzeżne było jeszcze ważnym zajęciem dla niektórych mieszkańców Zatoki, nawet przy plażach Gdańska, Sopotu i Gdyni, ale obecnie zanikło, częściowo z powodu silnego zanieczyszczenia wód Zatoki i spadku liczebności ryb.
Położenie Zatoki Gdańskiej
Umowną granicę między Zatoką Gdańską a otwartym morzem tworzy linia łącząca przylądek Rozewie i przylądek Taran na półwyspie Sambia.
Na południowym wschodzie Zatoka Gdańska ograniczona jest Mierzeją Wiślaną. Odcinek ograniczony mierzeją helską i linią Hel-Gdynia nazywany jest Zatoką Pucką. Natomiast najbardziej na północny zachód wysunięta część Zatoki Puckiej jest znacznie płytszym akwenem, gdzie falowanie jest na ogół mniej intensywne niż w Zatoce Puckiej. Linię podziału stanowi piaszczysta ławica Rybitwy, ciągnąca się od Kuźnicy do Rewy.
Opis Zatoki Gdańskiej
Zatoka Gdańska należy do obszaru wód chronionych. Jest przedpolem Bałtyku, obszarem bardzo bezpiecznym, z dużą ilością portów z łatwymi wejściami, dostępnym również dla jachtów morskich.
W miarę ocieplania się klimatu w holocenie, Zatoka Gdańska sięgała jeszcze bardziej na południe. Intensywna akumulacja osadów rzecznych doprowadziła do powstania równiny w delcie wypływającej rzeki, a następnie do ukształtowania się obszaru geograficznego zwanego Żuławami Wiślanymi, podzielonego na trzy części: Żuławy Gdańskie, Żuławy Malborskie i Żuławy Elbląskie. W wyniku spływu morza na wschód powstała Mierzeja Helska.
