Jezioro Nidzkie jest w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie piskim, położone na terenie miasta Ruciane-Nida oraz wsi Ruciane-Nida i Pisz. Jezioro położone jest na Równinie Mazurskiej w Puszczy Piskiej.
Na północy z jeziorem Bełdany łączą go jeziora Guzianka Wielka i Guzianka Mała. Część obszaru jeziora wchodzi w skład rezerwatu przyrody. Jezioro sąsiaduje z Mazurskim Parkiem Krajobrazowym.
Opis jeziora Nidzkiego
Żeglarz lub żeglarz może dotrzeć do Jeziora Nidzkiego płynąc leśną ścieżką z Jeziora Mikołajskiego przez Bełdany, następnie przez śluzę Guzianka oraz jeziora Guzianka Mała i Guzianka Wielka. Ostatni etap to przepłynięcie krótkim kanałem pod mostem drogowym i kolejowym w Rucianem-Nidzie. Tuż za kanałem jezioro jest dość wąskie, ale po kilkuset metrach jego szerokość zwiększa się i pozwala na łatwą żeglugę. Po prawej stronie znajduje się port w Nidzie, który należy do PTTK. Obok portu z Nidy wypływa rzeka Nidka. W tej części jeziora znajduje się grupa małych wysp. Na wysokości ostatniej z nich linię napowietrzną wysokiego napięcia przecina woda. Od tego miejsca znajduje się strefa ciszy, gdzie obowiązuje zakaz używania silników spalinowych. Jezioro skręca lekko w lewo, a po prawej stronie znajdują się ostatnie zabudowania Nidy i przystań Pod Dębem. W okolicach portu jezioro jest płytkie, szczególnie w pobliżu jedynej wyspy.
Droga do Jeziora Nidzkiego
Od tego miejsca Jezioro Nidzkie przez kilka kilometrów łagodnie skręca w lewo. Prawy brzeg jest wysoki, zalesiony i pozbawiony zatok. Lewy brzeg ma bardziej urozmaiconą linię brzegową z kilkoma małymi zatokami. Mniej więcej na środku tej części jeziora, na prawym brzegu, znajduje się zakład leśny Pranie, z którym związany był Konstanty Ildefons Gałczyński i gdzie znajduje się jego muzeum. Na tym samym brzegu znajduje się port w Krzyżu. Ten odcinek kończy się zwężeniem i spłyceniem na prawym brzegu, a następnie zaczyna się najszersza część jeziora. Większe zatoki otwierają się po obu stronach. Większa, prawa zatoka, zwana Zamordeje Wielkie, kończy się portem w Karwicy, natomiast lewa, mniejsza zatoka nosi nazwę Zamordeje Małe i nie posiada żadnych miejscowości.
Dalej Jezioro Nidzkie ponownie się zwęża i po kilkuset metrach przechodzi w wąski i kręty przesmyk prowadzący do południowo-wschodniej części akwenu. Po zwężeniu jezioro ponownie się rozszerza. Od tego momentu brzegi są niskie i porośnięte trzciną. Ten odcinek kończy się kolejnym zwężeniem, znacznie węższym od poprzedniego, po którym zaczyna się ostatnia część jeziora, mało żeglowna. Jest to spowodowane sukcesją ekologiczną, która spowodowała, że jezioro stało się płytkie i wypełnione mułem. Osad tuż poniżej linii wody spowalnia łódź i uniemożliwia dopłynięcie do brzegu, zwłaszcza przy niesprzyjających wiatrach. Ostatnia część jeziora jest nieco głębsza, a na niej leży wieś Jaśkowo. Niedaleko Jaśkowa do jeziora Wiartel i wsi Wiartel prowadzi Wiartelnica, wąska, zarośnięta rzeka. Przeprawa jest (z trudem) możliwa w kajakach lub lekkich łodziach żaglowych. Jezioro jest najbardziej na południe wysuniętym zbiornikiem systemu Wielkich Jezior Mazurskich.
