Saimaa to płytkie jezioro (głębokość do 82 m) w południowo-wschodniej Finlandii, we wschodniej części Pojezierza Fińskiego. Leży na wysokości 76 m n.p.m. Całkowita powierzchnia połączonego systemu jezior wynosi 4.377 km², co czyni je czwartym co do wielkości jeziorem w Europie po rosyjskich jeziorach Ładoga, Onega i szwedzkim jeziorze Vänern. Zlewnie jezior są pochodzenia lodowcowego, poszerzone i wygładzone przez pokrywę lodowcową.
Struktura i linia brzegowa
Jezioro składa się z własnego jeziora Saimaa (1377 km²) oraz naturalnie połączonych jezior Pihlajavesi (713 km²), Haukivesi (620 km², 58 m głębokości), Orivesi (601 km²), Puruvesi (421 km²), Pyhäselkä (361 km²), Enonvesi (196 km²) i innych mniejszych jezior. Podział ten może się różnić w zależności od źródła. Linia brzegowa jest silnie wcięta, często skalista i w większości pokryta lasami. System jezior ma bardzo nieregularny kształt, rozdrobniony przez liczne wyspy i wysepki. Linia brzegowa ma łączną długość 15 000 km.
Wyspy na jeziorze Saimaa
Na jeziorze znajduje się około 12 938 wysp i wysepek. Z tego 4131 na jeziorze Saimaa, 3819 na Pihlajavesi, 2158 na Haukivesi, 1495 na Orivesi, 720 na Puruvesi i 615 na Pyhäselkä. Największą wyspą jest Sääminginsalo, która oddziela części Pihlajavesi, Haukivesi i Puruvesi i jest drugą co do wielkości w Finlandii po Soisalo w systemie jezior Iso-Kalla o powierzchni 1 069 km².
Reżim wodny Saimaa
Jezioro jest ważnym skrzyżowaniem dróg wodnych. Rzeka Viinijoki wpływa do części Orivesi z jeziora Viinijärvi, a rzeka Pielisjoki wpływa do części Pyhäselkä z jeziora Pielinen. Powierzchnia zlewni wynosi 69,5 tys. km². Odwadnia je szeroka rzeka Vuoksi, która wpływa do jeziora Ładoga, oraz szereg sztucznych kanałów (najważniejszy z nich to Kanał Saimaa (Saimaan Kanava), który łączy jezioro z Zatoką Wyborską (część Zatoki Fińskiej na Bałtyku) i szeregiem innych jezior. Poziom wody jest najwyższy latem, a najniższy wczesną wiosną. Od grudnia do maja jezioro jest pokryte lodem.
Fauna
Nierówne, płytkie wody są rajem dla ryb, ptactwa wodnego i (oczywiście) wędkarzy. W północnej części systemu jezior wyznaczono Park Narodowy Linnansaari w celu ochrony m.in. lokalnego słodkowodnego podgatunku foki obrączkowanej (Phoca hispida ssp. saimensis – Saimaa ringed seal).
