Skalda to zachodnioeuropejska rzeka płynąca przez Francję, Belgię (Henegavia, Flandria Zachodnia, Flandria Wschodnia, Antwerpia) i Holandię (Zelandia, Brabancja Północna). Jej długość wynosi 350 km, a powierzchnia zlewni około 22 000 km².
Wznosi się w pobliżu miejscowości Gouy we francuskim departamencie Aisne na wysokości 97 m. Przepływa przez miasta Cambrai, Valenciennes (Francja), Tournai, Gandawa i Antwerpia (Belgia). Za Antwerpią rzeka pierwotnie rozgałęziała się na Oosterschelde na północy i Westerschelde na południu. W 1867 r. secer arm oddzielił Graz. Grobla łączy wyspę Zuid-Beveland (część holenderskiej prowincji Zeeland) i Brabancję Północną. Od tego czasu rzeka płynie tylko wzdłuż swojego południowego ramienia i uchodzi do Morza Północnego przez ujście w holenderskim mieście Vlissingen. Najważniejsze dopływy to Scarpe, Leie, Dender, Durme i Rupel.
Skalda ma niewielkie nachylenie i dlatego płynie powoli. Z tego powodu na rzece i niektórych jej dopływach widać aerozol morski. A do 160 km od ujścia do miasta Gandawa. Podczas przypływu, który przy ujściu osiąga 3,8 m, dochodzi do intruzji wody morskiej. Woda w rzece w pobliżu ujścia jest więc słona, a jej zasolenie maleje w oddaleniu od ujścia. W delcie ramiona są otoczone wałami, które chronią okoliczne tereny przed zalaniem. Najwięcej wody przepływa przez rzekę w zimie. Średni przepływ wynosi około 100 m³/s.
Skalda zawsze miała duże znaczenie gospodarcze i strategiczne. Od dawna służyła jako granica między Francją a Świętym Cesarstwem Rzymskim i zapewnia belgijskiemu portowi w Antwerpii dostęp do morza. Duża część rzeki (około 140 km długości) została skanalizowana i możliwy jest transport wodny do miasta Cambrai we Francji. Do Antwerpii mogą dostać się statki morskie. Rzeka połączona jest systemem kanałów z Sekwaną, Sommą i Mozą.
