Ohře to rzeka w Niemczech i północno-zachodniej części Czech, lewy dopływ Łaby. Jej bieg ma długość 316 km, z czego 246,55 km znajduje się w Czechach. Powierzchnia zlewni wynosi 5614 km², z czego 4601 km² znajduje się w Czechach.
Historia rzeki Ohře
Nazwy Ohře i Ohara wywodzą się prawdopodobnie od jej celtyckiej nazwy Agara (Ag oznacza łososia, Ara – płynącą wodę). Odpowiada to jej niemieckiej nazwie Eger. Jednak znaczenie celtyckiej nazwy Agara jest czasami interpretowane jako księżycowa rzeka. Inna teoria przypisuje pierwotnej celtyckiej lub przedceltyckiej nazwie takie znaczenia jak zwinność i spryt.
Nazwa Ohře nosi również nazwę planetoidy o numerze katalogowym 4801 odkrytej 22 października 1989 roku w Kleti przez Antonina Mrkosa.
Przebieg rzeki
Rzeka Ohře bierze swój początek w Niemczech w kraju związkowym Bawaria, w Górnej Frankonii w Landkreis Wunsiedel im Fichtelgebirge. Źródło Ohře znajduje się na wysokości 752 m n.p.m. u północno-zachodniego podnóża Schneeberg (1051 m n.p.m.), najwyższej góry Smrcin. Źródło jest wyłożone dwunastoma grubo ciosanymi granitowymi kamieniami. Na nich są wyryte nazwy miast lub wsi, które były zaangażowane w rozwój źródła i przez które przepływa Ohře. Przedni kamień, nieco wyższy i masywniejszy z godłem miasta, należy do miasta Cheb. Pozostałe kamienie noszą nazwy Weißenstadt, Marktleuthen, Kynšperk (Królewiec), Sokolov (Falkenau), Loket (Elbogen), Karlovy Vary (Karlsbad), Rybáře (Fischern), Klášterec (Klösterle), Kadaň (Kaaden), Žatec (Saaz) i Postoloprty (Postelberg). W 1923 roku z inicjatywy miasta Cheb źródło zostało przebudowane przez firmę kamieniarską Grasyma z Wunsiedla. Oficjalne poświęcenie źródła odbyło się w pierwsze Zielone Świątki w 1924 roku.
Reżim wodny
Rzeka Ohře ma wiosną wysoki przepływ. Średni przepływ przy ujściu wynosi 37,94 m³/s. Cały dolny bieg leży na obszarze, który ma najniższe wartości średnich rocznych opadów w kraju (poniżej 500 mm).
