Be jest jedną z największych rzek i dróg wodnych w Europie. Wznosi się w Karkonoszach w północnych Czechach, przepływa przez Niemcy i wpada estuarium do Morza Północnego. Jej długość wynosi 1094 km, a powierzchnia zlewni 148 268 km². U zbiegu z Wełtawą ma mniejszy przepływ i jest krótsza od swojego źródła, jednak nie jest uważana za dopływ. Całkowita długość biegu Czarnego Potoku, Teplej Wełtawy, Wełtawy i Łaby od zbiegu z Wełtawą do morza wynosi 1329 km.
Etymologia Łaby
W kwestii etymologii nowsza literatura podaje, że rozważania na temat pochodzenia hydronimów można ująć w trzech pozycjach według językowego oznaczenia domniemanego źródła: źródła germańskie, celtyckie i staroeuropejskie. Nazwa rzeki w języku niemieckim i holenderskim to Elbe, w duńskim Elben, a w dolnoniemieckim Elv. Autorzy stwierdzają, że raczej nie należy przypisywać Łaby do germańskiego źródła ze względu na staronordyckie elfr, islandzkie elfur, farerskie elfur/elva, norweskie i duńskie elv, szwedzkie älv, wszystkie oznaczające „rzekę“, szwedzki dialekt älv oznaczający „zatopione koryto rzeki“ lub älve „stromy brzeg rzeki“ oraz średniowysokoniemiecki elve „koryto rzeki“, bardziej prawdopodobne jest, że doszło do zmiany possessywu na apelatyw, zob. scholia do dzieła Adama z Bremy z 11. „Gothelba fluvius a Nordmannis Gothiam separat magnitudine non impar est Albiae Saxonum, unde ille nomen sortitur“. – W tłumaczeniu Libuše Hrabovej: „Rzeka Gothelba dzieli Gothię od Norwegii.
Jest ona równa w mocy saskiej Łabie, od której wywodzi swoją nazwę.“ O celtyckim źródle stwierdzają, że przedgermański hydronim Łaba nie nosi cech charakterystycznych tylko dla języków celtyckich. Podobne nazwy rzek występują nie tylko na terenach zamieszkałych niegdyś przez Celtów, ale także daleko poza ich granicami.
Źródło:
Łaba wznosi się na wysokości 1 387 m n.p.m. na torfowisku Łabska Łąka, w pobliżu granicy państwowej z Polską. Poniżej Labská bouda wpada do Labský důl poprzez Labský waterfall.
