Kanał Telemark łączy miasta Skien i Dalen w południowej Norwegii i łączy kilka długich jezior w dorzeczu rzeki Skien poprzez serię 18 śluz.
Pierwotnie składał się z dwóch kanałów. Kanał Norsjø-Skien ze śluzami w Skien i Løveid został zbudowany w latach 1854-1861, aby połączyć Skien z jeziorem Norsjø. Dłuższy kanał Bandak-Norsjø został otwarty w 1892 roku przez Ministra Pracy Hansa Heina Theodora Nysoma i przedłużał kanał od jeziora Norsjø przez jezioro Flåvatn i Kviteseidvatn (Kviteseidvatnet) do jeziora Bandak. W Europie kanał ten w momencie ukończenia był uznawany za „ósmy cud“. Kanał Bandak-Nordsjø został zbudowany głównie do transportu towarów i ludzi, spławiania kłód oraz jako zabezpieczenie przeciwpowodziowe. Spławianie kłód nie jest już praktykowane ze względu na zamknięcie lokalnej papierni Union. Wschodni odcinek zapewnia dostęp z jeziora Norsjø do Notodden przez jezioro Heddalsvatnet.
Kanał Telemark składa się z 18 śluz, ma 105 km długości i całkowitą różnicę wysokości 72 m. Największą śluzą schodkową jest Vrangfoss, która ma pięć komór i wysokość podnoszenia 23 metry. Łodzie rzeczne Henrik Ibsen i Victoria wożą turystów ze Skien do Dalen przez Kviteseid. Victoria pływa po kanale Norsjø-Skien od 1882 roku, a po kanale Bandak-Norsjø od momentu jego otwarcia. Kanał został wybrany jako obiekt milenijny dla regionu Telemark. W 2012 roku został również przedstawiony w telewizyjnym filmie dokumentalnym Telemarkskanalen – minutt for minutt slow. W czerwcu 2017 roku kanał Bandak-Norsjø stał się narodowym zabytkiem kultury.
Link do Wikipedii
