Eider jest najdłuższą rzeką w niemieckim kraju związkowym Szlezwik-Holsztyn o długości 188 kilometrów. Jej średni przepływ wynosi 6,5 m³/s, a powierzchnia zlewni 3.275 km².
Wznosi się w pobliżu miasta Bordesholm, skąd płynie na północ prawie do granicy stolicy regionu Kilonii na wybrzeżu Morza Bałtyckiego. Tutaj jednak skręca ostro na zachód i płynie w kierunku Morza Północnego, gdzie również się opróżnia. W górnym biegu w pobliżu Kilonii przepływa przez kilka większych jezior, takich jak Schulensee i Westensee. Środkowa część jej biegu została zagospodarowana jako część Kanału Kilońskiego. Jej największym dopływem jest Treene. Rzeka Eider wpada do Morza Północnego w miejscowości Tönning. Jej ujście charakteryzuje się zjawiskami pływowymi rozciągającymi się do 6 km w górę rzeki. Woda w estuarium jest słonawa. Ujście rzeki jest spiętrzone przez zaporę przeciwpowodziową.
We wczesnym średniowieczu rzeka stanowiła prawdopodobnie granicę między germańską osadą Jutów a Anglikami. W wysokim średniowieczu oddzielała terytoria Sasów i Duńczyków i przez wieki stanowiła granicę między Danią a Świętym Cesarstwem Rzymskim. Dziś stanowi granicę między historycznymi krajami Szlezwik i Holsztyn.
Od ujścia do miasta Rendsburg rzeka jest żeglowna dzięki kilku śluzom, co daje statkom alternatywny dostęp do Kanału Kilońskiego.
Ruch towarowy na Eiderze stracił na znaczeniu wraz z otwarciem Kanału Kilońskiego. Przez rzekę Eider przepływa kilka promów i mostów.
