Ebro to rzeka w północno-wschodniej Hiszpanii, jedna z najdłuższych i najważniejszych rzek Półwyspu Iberyjskiego. Przepływa przez siedem wspólnot hiszpańskich (Kantabria, Kastylia i León, La Rioja, Kraj Basków, Nawarra, Aragonia i Katalonia), a w jej dorzeczu znajdują się dwa inne państwa (cała Andora, niewielka część Francji). Długość rzeki wynosi 928 km. Powierzchnia dorzecza wynosi 86 800 km². Od starożytnej nazwy rzeki Iber pochodzi nazwa Półwyspu Iberyjskiego (Iberyjskiego) i jego pierwotnych mieszkańców – Iberów.
Przebieg rzeki Ebro
Wznosi się na południowych stokach Gór Kantabryjskich i w górnym biegu przecina północno-wschodnią część Wyżyny Staromiejskiej w głębokiej dolinie. W środkowym biegu przepływa przez równinę aragońską, gdzie kanał dzieli się miejscami na pojedyncze ramiona. W dolnej części swojego biegu, poprzez szereg wąskich, nierównych wąwozów, przepływa przez ostańce Gór Katalońskich, poniżej których wpływa na równinę nadbrzeżną. Wchodzi do Morza Śródziemnego poprzez deltę o powierzchni około 250 km², przez którą rzeka płynie w prostym, uregulowanym korycie, którego brzegi wyłożone są wałami.
Zastosowania i reżim wodny
Najwyższe stany wody osiąga zimą i wiosną, kiedy woda może się podnieść o 4 do 6 m. Latem i jesienią poziom wody jest niski, ale i w tym okresie mogą wystąpić nagłe powodzie spowodowane opadami deszczu. Średni przepływ wody w dolnym biegu rzeki w pobliżu Tortosy wynosi około 618 m³/s, a maksymalny 8000 m³/s.
Na równinie aragońskiej od rzeki oddzielają się kanały irygacyjne (Aragon, Tauste). W dolinie rzeki nawadniany jest obszar o powierzchni około 1000 km². Możliwy jest transport wody do Saragossy. Na rzece wybudowano elektrownie wodne (Mequinenza, Flix). Nad rzeką położone są miasta Miranda de Ebro, Logroño, Saragossa, Tortosa.
